Je kan de titel van dit artikel op twee verschillende manieren opvatten, echter zal ik niet dieper ingaan op de wijze waarop je dit kan doen, aangezien ik je daar helemaal niet bij help. Wat ik vaak merk, is dat de allerrijksten onder ons gokken alsof ze niets te verliezen hebben waardoor zij geen plezier meer beleven aan gokken. Dit lijkt een ‘bold statement’, aangezien de rijksten altijd wel een roulettetafel kunnen vinden met inzetlimieten waarbij zij wel voldoende geld kunnen inzetten om alles te verliezen. Echter doen zij dit niet, want het overgrote deel kiest voor tafels met een maximuminzet van 5.000 euro.

casino-gamblers-thumb8054994

Top vijf procent

Wat mij keer op keer blijft verbazen is het gemak waarmee de top 5 procent van onze bevolking aan de roulettetafel geld blijft rondpompen. Natuurlijk is het goed voor de economie dat deze groep aanzienlijke bedragen aan gokken uitgeeft. Zij zijn in het bezit van behoorlijke sommen geld waar onze economie alleen maar van kan profiteren, mits het wordt uitgegeven.

Echter vind ik het lastig in te beelden dat deze groep mensen zelf nog plezier beleeft aan het gokken in een casino, vooral bij spellen als roulette is er geen glimlach te herkennen.

Afgelopen maand bracht ik enkele weken door in de Cote d’ Azur omdat ik de verschillende casino’s in Zuid-Frankrijk graag wou bezoeken. Het eerste casino dat ik bezocht was het Royal Casino van het Pullman Hotel. Het casino van dit vijf-sterren hotel staat zeer goed bekend waardoor veel highrollers het casino maar al te graag bezoeken.

In de publieke ruimtes van het casino zijn voornamelijk tafels te vinden met lage inzetlimieten. Je zou daarom ook verwachten dat de highrollers hier niet aan het spelen zijn. Echter was dat wel het geval.

Some more money please

De highrollers vinden het soms fijn om door het grote publiek gezien te worden. Dit is iets wat we wat minder zien in het wat nuchtere deel van Europa, zoals Nederland en Duitsland.

Aan de roulettetafel was een vrouw, circa 70 jaar oud, met een Prada zonnebril en dure sieraden te vinden die niets zei behalve de getallen waar zij op wou inzetten. Naast haar vonden we waarschijnlijk haar echtgenoot, een man van ongeveer dezelfde leeftijd die om de paar minuten in slaap viel.

De vrouw zette iedere ronde een bedrag van ongeveer 500 euro in. Haar man bewaakte een leren Dolce & Gabbana tas waar duizenden euro’s aan contanten in verborgen waren.

Keer op keer verloor de vrouw of won ze slechts een vierde van haar verliezen terug. Om de twee a drie rondes moest zij zich weer tot haar echtgenoot wenden om haar goktegoeden bij te vullen. Enkele briefjes van 500 euro werden over de tafel heen geschoven en zijn vrouw kon weer enkele rondes vooruit. Na een ronde of vijftien stond de vrouw tienduizend euro in de min terwijl haar man in slaap was gevallen.

Wanneer de vrouw won of verloor, er was geen emotie te onderscheiden. De emotie en adrenaline die wij bij het spelen van roulette kennen, leek voor deze vrouw onbereikbaar.